PIŠE: Duško KOVAČEVIĆ
Sjećate li se već daleke i predreferendumske afere “Zeta film”, sa čuvenim Mašanom Buškovićem i njegovom simpatičnom ženom, kada su Milovi medijski kerberi horski zavikali: “Ko je snimao?”
Dakle, nije bilo bitno šta je snimljeno i šta snimak govori i dokazuje, nego – ko je snimao!?
To je providna i pokvarena zamjena teza. Tako i danas neki novi medijski i kakvi sve kerberi glasno negoduju pitajući “Ko je snimao Miljanića i Pavićevića”?
Uopšte me ne zanima ko je snimao: ANB, paralelni ANB, ili možda Europol. Hvala Bogu da postoje ovakvi snimci i svim srcem navijam da ih bude što više. Sjetimo se afere “Snimak”, poznate po rečenici “jedan zaposleni – četiri glasa”, ili snimka Migove “Koverte”.
Ti snimci su prosto blagoslov i najljepši poklon ovom zapuštenom i ispuštenom društvu. Ti snimci su naša psihologija i karakterologija zbijeni u nekoliko minuta spontanosti i istine.
(FB status)
