Institutu za javno zdravlje, prema podacima koji su dostavljeni “Danu”, 2017. godine bila su 1.062 abortusa, od kojih je namjernih bilo 637, a nenamjernih 425.
U 2018. godini registrovali su 870 prekida trudnoće, od kojih je namjernih bilo 509, a nenamjernih 361. Godinu kasnije prijavljeno je 656 abortusa, od kojih 314 namjernih, a 342 nenamjerna.
“U 2020. godini bilo je 636 abortusa,od kojih 359 namjernih, a 277 nenamjernih. U 2021. registrovano je 792 abortusa, a 436 namjernih i 356 nenamjernih. U 2022. godini registrovano je 984 prekida trudnoće, od kojih 604 namjerna, a 380 nenamjernih, pokazuju podaci Instituta za javno zdravlje, navodeći da ove brojke ukazuju da nije došlo do porasta abortusa.
Od 2008. do septembra 2023. godine u Crnoj Gori je, prema podacima Zavoda za statistiku, rođeno 117.346 beba, a broj novorođenčadi muškog pola je za 4.606 veći od broja rođenih beba ženskog pola.
Istraživanje Populacionog fonda Ujedinjenih nacija (UNFPA) pokazalo je da se Crna Gora nalazi u grupi od devet država svijeta sa najvećim poremećajem u odnosu novorođene muške i ženske djece. Naime, normalan odnos muške novorođenčadi prema ženskoj je 105:100, dok u Crnoj Gori taj odnos iznosi 110:100. Kao osnovni razlog ovakve disproporcije u Crnoj Gori navodi se selektivni abortus, koji se javlja kao neposredna posledica patrijarhalnih uvjerenja.
Dr Jovana Davidović doktorirala je na temu “Patrijarhalna uvjerenja i medijsko portretisanje rodnih odnosa na primjeru selektivnog abortusa u Crnoj Gori”, a njeno istraživanje pokazalo je da 40 odsto ispitanika oba pola podržava različite vidove privatnog patrijarhata, a najčešće je riječ o svođenju žene na reproduktivnu funkciju.
Njeno istraživanje je pokazalo da je svaki četvrti ispitanik uvjeren da je za ženu najveća privilegija kada dobije muško dijete, a za 43 odsto građana i građanki je važno da u porodici imaju “muškog naslednika”.
Istraživanje je rađeno na reprezentativnom uzorku od hiljadu ispitanika.
“U Crnoj Gori se tokom poslednjih 20 godina prosječno godišnje rađa 400 dječaka više u odnosu na djevojčice, dok bi normalna razlika između muške i ženske novorođenčadi trebalo da bude između 130 i 165. To znači da odstupanje od nekoliko stotina nedvosmisleno ukazuje na selektivni abortus, zato što kontinuirana razlika u tom obimu nije ostvariva prirodnim procesima, ukazivala je Davidović.
Istraživanje je pokazalo da svaki drugi ispitanik vjeruje da je žena kao ličnost nepotpuna ukoliko se “ne ostvari kao majka”. Paradoksalno je, upozoravala je dr Davidović, da svaki peti ispitanik, koji vjeruje da abortus u potpunosti treba zabraniti, istovremeno podržava selektivni abortus, ukoliko u porodici nema muške djece.
U drugom dijelu disertacije ona je analizirala medijske objave o selektivnom abortusu u periodu od 2012. – kada je Populacioni fond Ujedinjenih nacija iskazao javnu zabrinutost povodom selektivnog abortusa u Crnoj Gori – do 2019. godine. Kada je u pitanju analiza medijskog diskursa, prema rezultatima istraživanja Jovane Davidović, objave u medijima su dominantno bile u skladu sa profesionalnim i etičkim standardima, ali su mediji problemu selektivnog abortusa rijetko prilazili dubinski. Četvrtina analiziranih medijskih objava je samo posredno povezana sa selektivnim abortusom.
