Upravni sud poništio je rješenje Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) o zabrani ulaska u Crnu Goru bivšem ambasadoru Srbije u Podgorici Vladimiru Božoviću.
Iz Upravnog suda saopštili su da je njihovom presudom od 11. maja usvojena tužba Božovića i poništeno rješenje MUP-a od 10. novembra prošle godine.
„Tim rješenjem odbijena je kao neosnovana žalba tužioca protiv rješenja Uprave policije od 30. septembra prošle godine, kojim je tužiocu, državljaninu Srbije, zabranjen ulazak u Crnu Goru, jer je uvidom u evidencije koje vodi Uprava policije utvrđeno da postoje smetnje za ulazak u Crnu Goru iz razloga nacionalne bezbjednosti“, kaže se u saopštenju.
Navodi se da je Upravni sud utvrdio da u rješenjima upravnih organa nije pojašnjeno zbog kojih razloga Božović predstavlja smetnju po unutrašnju bezbjednost, odnosno što je razlog da se tužiocu zabrani ulazak u Crnu Goru.
„Ovo iz razloga što se u rješenjima upravnih organa navodi da je uvidom u evidencije koje vodi Uprava policije utvrđeno da postoji smetnja iz razloga nacionalne bezbjednosti za ulazak tužioca u Crnu Goru“, dodaje se u saopštenju.
Iz Upravnog suda su kazali da se u rješenjima upravnih organa navodi da je Uprava policije o tome obavještena aktom Agencije za nacionalnu bezbjednost (ANB), koji je označen stepenom tajnosti „tajno“, zbog čega podaci iz ne mogu biti prezentovani u rješenju o zabrani ulaska u Crnu Goru.
„Sud zaključuje da nije sporno to što ANB, saglasno zakonskim ovlašćenjima, utvrđuje postojanje razloga, koji sa aspekta nacionalne bezbjednosti, predstavljaju smetnju za ulazak u Crnu Goru i što nije dužna da te razloge obrazloži“, navodi se u saopštenju.
Međutim, kako su rekli iz Upravnog suda, pojam prava na pravično suđenje, u smislu odredbe člana 6 Evropske konvencije o ljudskim pravima, podrazumijeva, između ostalog i pravilo o „jednakosti oružja”, kao i pravo na obrazloženu odluku i pouzdane dokaze.
Iz tog suda ukazali su da pravo na uvid u sve dokaze nije apsolutno i da može biti ograničeno zbog nekog drugog suprostavljenog interesa, u ovom slučaju interesa nacionalne bezbjednosti i zaštite slobode i prava drugih ljudi.
Kako su naveli, da bi se to ograničenje moglo opravdati, neophodno je na jasan i nesumnjiv način utvrditi da je odluka da se tužiocu zabrani ulazak u Crnu Goru zakonita i da je donijeta u cilju ostvarenja legitimnog cilja.
Iz Upravnog suda rekli su da pri tome mora biti uspostavljena pravična ravnoteža između preduzete mjere, sa jedne, i prava tužioca, sa druge strane.
„Nacionalni zakonski režim ne ispunjava uslov „u skladu sa zakonom“ ako dozvoljava izvršnoj vlasti da odlučuje, od slučaja do slučaja, da li da primijeni ili da uskrati važne procesne zaštitne mehanizme“, kaže se u saopštenju objavljenom na sajtu Upravnog suda.
Iz suda su rekli da je taj pristup usvojen u predmetu G.C. protiv Bugarske, od 24. aprila 2008. godine, gdje je nalog za protjerivanje stranca bio donijet bez bilo kakvog upućivanja na činjenično stanje, samo na osnovu „ozbiljne prijetnje bezbjednosti države“, koju je predstavljalo prisustvo podnosioca predstavke.
Navodi se da je Upravni sud zaključio da se zakonitost rješenja može ispitati jedino ukoliko su poznati razlozi zbog kojih tužilac eventualno predstavlja smetnju po nacionalnu bezbjednost, i ako o tome postoje odgovarajući dokazi.
Iz Upravnog suda kazali su da dokazi, ukoliko su takve prirode da bi se njihovim objelodanjivanjem, iz određenih razloga, ugrozila nacionalna bezbjednost države, ne moraju biti objelodanjeni i navedeni u rješenju, ali nesporno moraju postojati i uz spise predmeta, kao podaci sa oznakom tajnosti, biti dostavljeni na uvid sudu.
„O čemu se u konkretnom ne radi, zbog čega je Upravni sud tužbu usvojio i osporeno rješenje poništio“, navodi se u saopštenju.
