Crnogorski vajar Mijo Mijušković preminuo je danas u 92. godini.
Rođen je 1931. u Nikšiću, gdje je završio osnovnu školu. Tokom Drugog svjetskog rata i okupacije Crne Gore, kao veoma mlad postao je partizanski kurir.
Po završetku Drugog svjetskog rata poslat je u Bugarsku, zajedno sa drugom djecom iz raznih krajeva Jugoslavije.
U Jugoslaviju se vratio 1946. godine, tačnije u Vrnjačku Banju, a godinu kasnije preselio se u Beograd, gdje je upisao Srednju meteorološku školu. Nakon srednje škole, upisao je Višu pomorsku školu u Splitu, koju je ubrzo napustio i 1950. godine nastanio se na Cetinju.
Sa 19 godina počeo je da radi u hidrometeorološkoj službi na Cetinju, a kasnije je radio u Podgorici i Nikšiću. Kao meteorolog, posebno je isticao i rad na premještanju manastira Piva, tokom izgradnje hidrocentrale kod Mratinja.
Prvu samostalnu izložbu imao je 1964. godine na Cetinju, a posljednju prošle godine u Berlinu.
Imao je 41 samostalnu izložbu u zemlji i inostranstvu, i izlagao je na više od 150 grupnih. O njegovom djelu snimljeno je 18 dokumentaraca i na desetine TV emisija u Crnoj Gori, Srbiji, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Mađarskoj, Njemačkoj i Francuskoj.
Mijo Mijušković dobitnik je Trinaestojulske nagrade, kao i ostalih prestižnih strukovnih priznanja.
“Obaveze preispitivanja svoje stvaralačke slobode ispunjavao je ‘’jedino pred samim Bogom, koji ga je posebno obdario” istakao je ranije njegov blizak prijatelj književnik Mirko Kovač.
O njegovom djelu i radu nadahnuto su pisali mnogi domaći i strani likovni kritičari, kustosi, kolege, pjesnici i pisci posebno ističući njegovu nepresušnu inspiraciju crnogorskim kamenom i drvetom koje je na jedinstven način osvajao mukotrpnim vajarskim radom neponovljivo svjedočeći o njihovom viševjekovnom odnosu i trajanju.
