EU želi da smanji svoju zavisnost od uvoza litijuma iz Kine i zbog toga je neophodno da eksploatiše i sopstvena nalazišta litijuma, kojih ima u više država na starom kontinentu, među kojima su i Srbija i Republika Srpska.
U razgovoru za Demostat, stručnjak Njemačke agencije za mineralne resurse (DERA) Mihael Šmit izjavio je da u Evropi tenutno postoji više od 15 projekata u preko 10 zemalja koji se tiču eksploatacije litijuma.
Kako precizira, projekti su locirani u Španiji, Portugalu, Finskoj, Francuskoj, Austriji, Njemačkoj, Češkoj, Bosni i Hercegovini, Srbiji i drugim zemljama.
Šmit navodi da Evropa ima potencijal da se u 2030. godini u značajnoj meri snadbijeva litijumom iz svojih nalazišta – čak do 40 odsto pretpostavljene potražnje.
EU je svjesna da je, da bi se to dogodilo, potrebno prevazići prepreke, prije svega proteste lokalnog stanovništva i duge procedure odobravanja projekata, ali i ispuniti visoke ekološke standarde.
Šmit smatra da bi projekat Jadar, koji je ranije razvijala kompanija Rio Tinto, mogao da bude od suštinskog značaja za evropsku šemu snabdijevanja litijumom.
Dodaje i da bi ovaj projekat mogao da podstakne razvoj industrije za preradu u širem području oko nalazišta.
Upitan da li postoji ekološki prihvatljiva eksploatacija litijuma, Šmit odgovara da postoji mnogo načina za implementaciju održivog rudarstva.
Britansko-australijska kompanija Rio Tinto je uložila je 2,4 milijarde dolara za projekat Jadar i planirala je proizvodnju 58.000 tona litijum karbonata godišnje.
U januaru 2022. Srbija je otkazala projekat nakon žestokih protesta ekoloških organizacija i građana.
Kada je riječ o Nemačkoj, Šmit kaže da najveći potencijal za iskopavanje litijuma vidi u ležištima tvrdih stena na granici između Njemačke i Češke, u oblasti Rudnih planina (oblast Zinvald/Cinovec), kao i u dolini Gornje Rajne, gdje se litijum nalazi u slanoj vodi.
„Pretpostavljamo da će proizvodnja u industrijskom obimu početi krajem 2020-ih i početkom 2030-ih”, rekao je Šmit.
Projekat Volfsberg u Austriji, 270 kilometara jugozapadno od Beča, je je više puta odlagan.
Australijska kompanija Juropian Litijum želi da godišnje iskopa oko 800.000 tona stijene koja sadrži litijum u postojećem rudniku i da iz njega proizvodi oko 11.000 tona litijum hidroksida sa kapacitetom baterija.
Rudarska i baterijska kompanija Keliber želi da 2025. godine počne iskopavanje litijuma u Finskoj iz rudarskih regiona Sivajarvi i Rapasaari.
Za planiranu godišnju proizvodnju od 15.000 tona litijum hidroksida, podružnica južnoafričke rudarske grupe Sinbanje-Stilvoter ulaže 588 miliona evra.
Litijumski projekat Cinovec, koji se nalazi u Češkoj, 100 kilometara od Praga na njemačkoj granici, smatra se perspektivnim.
Stručnjaci smatraju da se tamo nalazi 7,3 miliona tona litijum karbonata.
Razvoj projekta rudarstva litijuma i bora u Loparama u Bosni i Hercegovini još je na samom početku, a prema procjenama švajcarske rudarske kompanije Arkkor, na toj lokaciji bi moglo da bude oko 2,4 miliona tona litijum karbonata.
Kompanija Blackstairs Lithium je početkom 2022. podnijela zahtjev za dalje dozvole za istraživanje za projekat u Irskoj, ali rudarenje nije dobro prihvaćeno od strane lokalnog stanovništva i poljoprivrednika.
Francuska rudarska kompanija Imeris želi da počne proizvodnju 2028. i obećava 34.000 tona litijum hidroksida iz rudnika Bovoar godišnje, koji će dolaziti iz sopstvene fabrike za konverziju.
U Kornvolu u Velikoj Britaniji, koji je tradicionalno rudarsko područje, stanovništvo je otvorenije za rudarske projekte nego na drugim mestima.
U drugom projektu, za koji se trenutno priprema studija izvodljivosti, Britanci planiraju da iskopaju oko 15.000 tona litijuma godišnje od 2026. godine u površinskom kopu kaolina u blizini Sen Ostela.
Poznato je da postoji 60.000 tona rezervi litijuma uskladištenih na teritoriji Portugala.
Osim rudnika kojim upravlja portugalska Mota Grup u okrugu Guarda, litijumski projekat Mina do Barroso britanske kompanije Savannah Resources je najvažnije ležište litijuma koji sadrži mineral spodumen u Evropi.
Drugo najveće nalazište tvrdog kamena u Evropi za litijum miruje u napuštenom rudniku kalaja na kapiji grada Kaseresa u Španiji.
Prvobitno planiran kao površinski kop, projekat je izazvao veliki otpor među stanovništvom zbog blizine starog grada koji je na Uneskovoj listi svjetske baštine.
Prema prognozama, očekuje se da će se globalna potražnja za proizvodnjom litijum-jonskih baterija u 2028. godini povećati za oko deset puta u odnosu na 2017. godinu, prenosi Tanjug.
(Sputnjik.rs)
