Milojka na giljotinu zbog babinog glasa DPS-u!
PIŠE: Duško KOVAČEVIĆ
Je li moguće da u već podmaklom 21. vijeku ovakve stvari mobilišemo u cilju optužbi i progona, a tvrdimo da se krećemo ka Evropskoj uniji i jednom kultivisanom i naprednom društvu?
Zamislite da na Zapadu nekoga javno i u medijima stigmatizujete zato što mu otac, sestra ili baba glasaju za neku legitimnu političku opciju, ili pripadaju istoj? Na tom istom Zapadu gdje su individualizam i liberalizam oblikovali slobodnog pojedinca koji ima pravo na izbor još od Džon Loka u 17-om vijeku?
Zamislite molim Vas taj totalitaristočko-šizofreni i plemensko-komitetski refleks u čijem se ludilu nekome zamjera što mu tetka ili majka glasaju za DPS?
Kakve ja veze i odgovornosti imam što moja majka glasa onog ko se njoj dopada u jednom slobodnom izbornom procesu? Ja za sebe, otac za oca, sestra za setru…
Ali ovo su upravo ti zlokobni, parališući i preživjeli recidivi DPS-a i njegove tajne policije u naporu partijskog inžinjeringa kada se ucjenama, strahom i korupcijom gradila piramida apsolutizma, prvenstveno kroz porodične i privatne sprege, i koja je razlika između ove prozivke Spajića i Odovića i te čuvene sentencije Zorana Jelića: ‘jedan zaposleni – četiri glasa’?
Sjetite se te do skoro, do 30. avgusta, te teško optužujuće i neoprostive falinke tipa – njegovi glasaju za SNP, ili DF! I opet pitam, u čemu je razlika ako “novi” isto rade i isto optužuju?
Dakle, kontrolisati one najbliže, po mogućnosti i širu rodbinu – da li glasaju “pogrešne”. Suzbijati i oktroisati slobodu ličnog izbora. Vršiti presiju. Usmjeravati one oko sebe, ne birajući sredstva, da glas mora poći idealizovanom vođi Raju Mandiću. Gdje smo se mi zaglavili žalosni i otuđeni od sebe?
Ali, nije ni najmanje slučajno što nam ovaj otvoreni gagluk dolazi od Fronta. I onda se ljute kada ih javnost poistovjećuje sa DPS-om.
