Lupetanja

PIŠE: Duško KOVAČEVIĆ

U prvim analizama nedjeljnih izbora često nailazimo na tumačenje po kojem je za pobačaj i konačno zakucavanje DPS-a odgovorna politika nereformisanja već davno okoštale stranke. Dakle, nedostatak “reformskog” je krivac za katastrofalan poraz DPS-a, tvrde, naročito Vijesti i NVO scena.

U daljoj razradi tog pojma “reformacije” tako se podrazumjevajuće nadovezuje: “proevropsko”, “inkluzivno” i slične demagoške konstrukcije ispražnjene od značenja. To su one dugo gajene a nikad opredmećene a još češće demantovane poštapalice, tipa: “pustite Crkvu i naciju, Mila jedino obaraju ekonomske teme”.

Šta bi to donio reformisani i podmlađeni DPS u Podgorici “juče”, možda nekadašnju pobjedu? Pa zar DPS i nije nastupio u Podgorici upravo reformisan, sa mladim i ničim uprljanim Ivanom Vukovićem, distanciranim od svih tih simbola klasične i radikalne škole crvenih zastava, “ikonoborstva” pa i samog vođe? I što bi?

S druge strane, šta to ima reformsko u sebi jedan Milo Božović iz krutog i rigidnog Fronta pa osvoji apsolutnu većinu u Budvi, pa sahrani upravo reformskog i demokratskog Dragana Krapovića? Je li možda reformska ta njegova navodna bliskost sa Budvanskom grupom i Škaljarskim klanom?

I na kraju – ista URA, koja je i formirana od Vijesti i nevladino-vladinih ministara, upravo tog dijela društva koji danas forsira priču o reformama kao ključu društvenog i izbornog uspjeha, je li se ponijela reformski?

Stranka koju tvore NVO lideri svoje reforme dokazaće upravo formiranjem organizovane kriminalne grupe koja se bavi švercom zaplijenjeno-nezapaljenih cigara? I niko da progovori i da se ogradi makar od tih silnih reformatora, da ne govorim o dovođenju šampiona reforme i reformskog: Alije Košute i individue sa dva pokušaja ubojstva. Jesmo li dalje na terenu neophodnih reformi?

Posle srozavanja URE kroz dvije kompromitacije sa dvije vlade i očajnim rezultatom na nedjeljnim izborima, zar nije abeceda Reforme i Reformskog da Dritan podnese neopozivu ostavku umjesto što lupa o “demonopolizaciji crnogorske političke scene”?

Prema tomu, nije DPS desetkovan zbog nedostatka reforme, briga narod za reforme, nego je vrijeme DPS-a prosto isteklo. Ili što neko već reće: i u Crnoj Gori konačno pade Berlinski zid.