Nenad P. Kaluđerović (48), koji je pucao na pomahnitalog ubicu Vuka Borilovića i odbija da se preda policiji, bio je dvije godine u bjekstvu nakon ubistva Željka Jovanovića ispred kafe-bara Ambasador 13. avgusta 2006. godine na Cetinju.
U Višem sudu u Podgorici krivično vijeće sudije Vesne Moštrokol zbog nedostatka dokaza oslobodilo ga je optužbe za ovaj zločin.
“Niko od prisutnih gostiju lokala nije vidio pištolj kod optuženog Nenada Kaluđerovića. Ni jedna činjenica ne upućuje na zaključak da je Nenad Kaluđerović ubio Željka Jovanovića”, kazala je sudija u obrazloženju presude, pisao je Monitor prije deset godina po okončanju suđenja.
Sutkinja Moštrokol je navela da provedenim dokazima nisu potvrđeni navodi optužnice da je Nenad Kaluđerović 13. avgusta 2006. oko 22 sata, u Bajovoj ulici na Cetinju, ispred ugostiteljskog objekta Ambasador, s umišljajem ubio Željka Jovanovića.
Vidosava Jovanović, majka ubijenog Željka Jovanovića, izvršila je nakon ove odluke suda samoubistvo skokom u Moraču. Ona je prisustvovala suđenju u Višem sudu u Podgorici, na kojem je Kaluđerović oslobođen optužbe da je ubio njenog sina.
Oslobađajuća presuda izazvala je burnu reakciju Vidosave. Svjedoci su tvrdili da je sud odjekivao od njenih jauka nakon oslobađajuće presude. Mediji su u izvještajima naveli da je tada Jovanovićeva praktično i najavila svoju smrt, jer je vidno potrešena u nekoliko navrata kazala: „Ja više ne mogu ovako, ja ovo ne mogu preživjeti”. Muke je prekratila samoubistvom.
Zbog apsolutne zastarjelosti vođenja krivičnog postupka, sud je odbio i optužbu za krivično djelo učestvovanje u tuči protiv Cetinjana Zorana V. Jovanovića, Danka N. Đurovića i Predraga P. Kaluđerovića, te protiv Milana Đ. Stanojevića, koji je optužen da je počinio krivično djelo “nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija”.
Jovanovići su za ukidanje presude godine saznali iz medija jer im nije dostavljeno rješenje o ukidanju pritvora, kao ni drugostepena odluka Apelacionog suda.
“Treba li opisivati šok i beznađe Vidosave Jovanović kada je ugledala, nakon nepune tri godine pritvora, ubicu svog sina na slobodi”, navodi se u pismu porodice Jovanović upućenog tadašnjoj predsjednici Vrhovnog suda Crne Gore Vesni Medenici.
Nezadovoljni oslobađajućom presudom i neodgovornim postupanjem pravosuđa, porodica Jovanović je, osim Vesni Medenici, pisala i Dragutinu Čolakoviću, predsjedniku Apelacionog suda i iznijela sumnje da je “neko odlučio da ubicu oslobodi, a pravni osnov će se naći”.
Monitor je pisao da je korespondencija Jovanovića sa državnim organima trajala je od ubistva 2006. godine. Odmah nakon tragedije na Cetinju, Nenad Kaluđerović je pobjegao.
Porodica Jovanović se pismima obraćala nadležnim institucijama. U pismima se navodi da je Kaluđeroviću omogućeno bjekstvo, da cetinjska policija nije preduzela sve potrebne mjere poput blokade grada, da se Kaluđerović nalazi u Crnoj Gori ali da nema energične akcije MUP-a.
Operativni podaci policije navodno su ukazivali da je Kaluđerović jedno vrijeme tokom bjekstva boravio u BiH, a nakon toga u Rusiji. Nakon više od dvije godine bjekstva on se prijavio pravosudnim organima Crne Gore u novembru 2008.
Na suđenju je izjavio da se ne osjeća krivim i da nije ubio Željka Jovanovića. Naveo je da je ranije bio u pritvoru pod sumnjom za pokušaj ubistva, ali je na kraju oslobođen, tako da nije želio da bez razloga bude ponovo zatvaran.
U oktobru 2010. Viši sud u Podgorici osudio ga je na deset godina zatvora zbog ubistva Željka Jovanovića. U presudi se navodi da je “pri tuči između okrivljenih Kaluđerović Nenada i Predraga, te Danka Đurovića sa jedne, Željka i Zorana Jovanovića sa druge strane, okrivljeni Nenad Kaluđerović iz pištolja nepoznate marke, kalibra 9 mm, prema Željku Jovanoviću ispalio hitac koji ga je pogodio u glavu, nanoseći mu tešku tjelesnu povredu od koje je preminuo u 23,25 časova”.
Zoran Jovanović i Predrag Kaluđerović osuđeni su na po šest mjeseci zatvora, Danko Đurović na osam mjeseci, a Milan Stanojević na deset mjeseci.
Nakon sedam mjeseci od prvostepene presude Višeg suda, Apelacioni sud Crne Gore usvaja žalbe i predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno suđenje, pred potpuno izmijenjenim vijećem. Apelacioni sud je utvrdio da “činjenice utvrđene u postupku iz posrednih dokaza-indicija nijesu dovoljne da bi se donio siguran zaključak da je optuženi Kaluđerović Nenad lišio života oštećenog Jovanović Željka, već se iz njih može donijeti i drugačiji činjenično pravni zaključak u odnosu na onaj koji je donio prvostepeni sud. Osim toga, razlozi u pobijenoj presudi za donijeti zaključak prvostepenog suda su nedovoljni, nejasni i protivurječni”.
Rješenje Apelacionog suda je doneseno 3. juna prošle godine, a isti dan je doneseno i rješenje o ukidanju pritvora Nenadu Kaluđeroviću. Zanimljivo je da se u ovom rješenju navodi da je Kaluđerović u pritvoru bio gotovo četiri i po godine. Ispada da su mu u Apelacionom sudu u pritvor računali i dvije godine koje je Kaluđerović proveo u bjekstvu. Apelacioni sud je u obrazloženju naveo da više ne postoji opasnost od bjekstva, te da je u međuvremenu Kaluđerović operisan i da mu je potrebno redovno liječenje i stalna kontrola.
Nakon saznanja iz štampe da je Kaluđerović pušten na slobodu, Vidosava Jovanović u pismu predsjedniku Apelacionog suda Dragutinu Čolakoviću pita se “kako možemo imati povjerenja u zakonitost rada Apelacionog suda”? Ona navodi da su “višegodišnje prijateljske veze pojedinih sudija sa Kaluđerovićima bile opredjeljujuće i više nego dovoljne da na slučaju moga sina umre i pravo i pravda u Crnoj Gori”.
U pismu Vesni Medenici, porodica Jovanović navodi da se iz Rješenja Apelacionog suda stiče utisak da se novom vijeću sugeriše da se Kaluđerović oslobodi. Na kraju se pitaju ima li smisla više učestvovati u tom sudskom postupku.
SLUČAJ “BELVEDER”
Ime Nenada Kaluđerovića pominjalo se u medijima i nakon teških incidenata koji su prethodili ustoličenju mitropolita Joanikija na Cetinju. Mediji bliski Đukanovićevom režimu pisali su pozivajući se na neimenovane izvore da su, navodno, policijski inspektori nudili učesnicima belvederskog protesta da svjedoče ili da upru prstom u ljude koji su bili na njihovom spisku kriminalnog udruživanja među kojima je i Nenad Kaluđerovića.
Ove spekulacije nikada nisu potvrđene a operativna saznanja policije vezana za Kaluđerovićevo učešće u incidentima 4. i 5. septembra 2021. godine nisu objavljivana u javnosti.
On je hapšen pod sumnjom da je počinio krivično djelo terorizma, navodno kao dio grupe koja je pokušala da spriječi ustoličenje mitropolita Joanikija na Cetinju.
Prema pisanju Pobjede uhapšen je u centru Cetinja, na Balšića pazaru, i odmah sproveden u podgoričku “Limenku”, nekadašnje sjedište Centra bezbjednosti Podgorica.
