Shodno tome, ovi režimi mogu da budu između demokratskog i autokratskog bez izgleda da će postići punu konsolidaciju u bilo kom pravcu, pojašnjava se u izvještaju ove organizacije.
– Kategorija ciklični režim se koristi da se opišu zemlje u kojima postoje plitke političke promjene. Možda postoje ti revolucionarni trenuci, recimo pad Gruevskog u Sjevernoj Makedoniji, pad DPS-a ili Đukanovića u Crnoj Gori, što je bio ogroman događaj 2023. godine kada je konačno izgubio na predsjedničkim izborima. Znači ti neki, naizgled, revolucionarni trenuci koji na kraju nijesu doveli do suštinskih institucionalnih promjena za demokratiju. U tim zemljama često vidimo da postoji priličan politički plularizam, ali nekada preveliki u smislu da su stranke veoma podijeljene međusobno a podjele takođe postoje u samim partijama – navela je za Glas Amerike Aleksandra Karpi, ekspertkinja Fridom hausa za Balkan.
Ona podsjeća na nedavni ostavku Jakova Milatovića na funkcije u Evropi sad, koja je vladajuća stranka u Crnoj Gori.
– Znači, ima malo haosa u mnogim cikličnim hibridima. Crna Gora je odličan primer za to zato što zemlja i dalje izlazi iz ustavne krize od 2020. do 2023. godine. Iako je neposredna pretnja u Ustavnom sudu rješena, stvarnost je da sada vidimo posljedice nacionalne nestabilnosti na lokalnom nivou i to će se videti u izvještaju za Crnu Goru za 2023. godinu, a to je da se mnoge opštine suočavale sa poteškoćama u održavanju izbora ili mirnoj tranziciji vlasti, velikim dijelom zato što nije bilo nacionalnih vlasti da to kontrolišu poslije svega. To je značenje cikličnog hibrida. I posljedica je da institucije propadaju tokom vremena i ne funkcionišu kako bi trebalo za građane, ili su sve više podložne da ih zarobe određeni političari – navodi Karpi.
