“Afera “Koverta” je bila grudva koja je izazvala lavinu i to je uzrokovalo i mnoge druge procese u Crnoj Gori, osjetio se gubitak straha, tog parališućeg straha od jednog sistema za koji vi ne smijete da kažete šta se desilo i gdje ni najbogatiji ljudi ne mogu da kažu – ja ne želim da učestvujem u takvim igrama, ja ne želim da budem dio mafijaške i kriminogene strukture koja se samo pokriva političkim razlozima. Zbog toga je važna afera “Koverta” sa tim reketiranjem gospodina Duška Kneževića, koji je pokazao hrabrost, da pokaže da ni najmoćniji ljudi, ni najsposobniji, najuticajniji, najbogatiji, nisu mogli da izbjegnu tu vrstu danka, tu vrstu harača koji je uspostavio Milo Đukanović kao partijski reket”, rekao je Dragoslav Bokan, reditelj, istoričar umjetnosti, stručnjak za marketing i predsjednik Instituta za nacionalnu strategiju u Beogradu, gostujući u emisiji “A plus TV sa Melihom Meli Ramusović”.
Voditeljka Meli Ramusović podsjetila je gosta da su aktivni protesti “Ima nas”, gdje većina njih brani evropsku perspektivu Crne Gore. Kako se svi procesi reflektuju na sve što se sada dešava u Crnoj Gori, imajući u vidu i ono što prethodi kao što su bile litije, i nastavljaju na tragu tih identitetskih podjela koje dijele Crnu Goru. Prije toga imali smo masovne proteste “Odupri se”, koji su bili reakcija na aferu “Koverta” i pokrenuli su neke političke procese?
“Čitava politička arhitektura samostalne Crne Gore je izgrađena oko jednog čovjeka. I taj čovjek je kao nekakav hrast sa dubokim korjenjem i sa netransparentnom politikom, vještine taktičkog lukavstva, raznih vrsta upotreba vještine korištenja međunarodnih, tih zapadnih vjetrova u svoju korist, ali ne i na korist građana. Tako da sa te strane, to je pretjerana uloga Mila Đukanovića koja prerasta ulogu jednog predsjednika ili ranije premijera, ili samo jednog od mnogih faktora učešća u političkom životu. On je zaista neko ko to sve određuje i ta vrsta autokratske strukture, ona je u stvari suština. Zato ,recimo, ljude koji su oko njega nikad ne mogu da doživim kao opoziciju, bez obzira što su formalno na strani koja nema vlast. Nisu vlast, ali nisu ni opozicija. Politika se ne sastoji samo od Skupštine, ne sastoji se od samo od toga šta se priča, ili šta je na naslovnim stranama, politika je nešto mnogo složenije, komplikovanije, i prava moć često leži u tim skrivenim barijerama moći.
Zbog toga je ta afera “Koverta” sa tim reketiranjem gospodina Duška Kneževića, koje je izašlo na vidjelo i on pokazao određenu hrabrost, pokazala da ni najmoćniji ljudi, ni najsposobniji, najuticajniji, najbogatiji, nisu mogli da izbjegnu tu vrstu danka, tu vrstu harača koji je postojao partijski, i koji se objelodanio pred svima nama. I od toga trenutka čitava priča vezana za tu aferu “Koverta” svodi se na to, da li je moguće kazniti one koji su postavili sistem da svi moraju da daju neku vrstu svog doprinosa tada vladajućoj stranci, čitavoj kliki oko predsjednika Đukanovića, ili mogu da se tome odupru i kažu da to nije po zakonu – kakav reket, kakav pomoć, kakva koverta! Međutim, to jeste bila grudva koja je izazvala lavinu i to je, u stvari, na neki način uzrokovalo i mnoge druge procese koji, gledano spolja, nemaju puno veze sa tom aferom, ali suštinski posmatrano taj gubitak tog straha, tog parališućeg straha od jednog sistema za koji vi ne smijete da kažete šta se desilo i gdje ni najbogatiji ljudi ne mogu da kažu – ja ne želim da učestvujem u takvim igrama, ja ne želim da budem dio neke mafijaške i kriminogene strukture koja se samo pokriva političkim razlozima i formalno je politička suština.
U suštini je totalna vlast jednog čovjeka stoprocentna i apsolutna. I to čovjeka koji je spreman da žrtvuje i svoje ranije stavove, i svoje ranije rečenice, samo da opstane na vlasti. Ako neko želi da ostane na vlasti po svaku cijenu, to je jako opasno, ko god da je u pitanju. Zato što on onda nema nikakvu mjeru. Uglavnom, da bi sačuvao vlast okrenuće se prema najmoćnijim političkim faktorima i uradiće sve ono što oni traže”, rekao je Dragoslav Bokan.
Na konstataciju voditeljke Ramusović da je ova situacija o apsolutnoj vlasti nije vezana samo za Crnu Goru, nego je česta pojava u regionu, Dragoslav Bokan je odgovorio: “Niko ne može da se poredi sa Milo Đukanovićem, po količini uticaja, vlasti, spoja medijskog, kriminalnog, privrednog, političkog. On je tu i najvještiji i najsposobniji, pa samim tim za svoje protivnike koje žele demokratiju u Crnoj Gori, i najopasniji!”
Gospodine Bokan, govorili ste o religiji kao jednom bitnom segmentu identiteta ljudi u regionu. Čuli smo Đukanovića koji kaže da se Srpska pravoslavna crkva direktno miješa u političke procese u Crnoj Gori i da, po njegovim riječima, zastupa nečije tuđe interese. Evidentno je da mnogo toga danas u Crnoj Gori zavisi od tog odnosa države i crkve. I 43. Vlada je u tehničkom mandatu, nakon potpisivanja Temeljnog ugovora sa SPC-om. Kako smo došli u situaciju, da poslije uticaja afere “Koverta”, na sceni je pokušaj da se napravi odmak od te velike reakcije građana na ovu korupcionašku aferu, na evidentno reketiranje, i da se ponovo nametne druga identitetska tema od strane DPS-a i Đukanovića?
“Prvo bi podsetio da smo Željko Mijanović, Božo Nikolić i ja koautori scenarija filma “Tri karte za Holivud”. Tako da je ta privrženost nekim velikim konceptima, međunarodnim, činjenica, tako da ta podjela među nama, da li smo više za Zapad ili Istok, da li smo za ovu ili onu Rusiju, za ovakvu ili onakvu Ameriku, je nešto što nije od juče, to postoji kod nas i o tome govori taj film. Činjenica je da mi moramo da uđemo na strateški nivo, da mi ne smijemo da kafanske reakcije, improvizovano ponašanje kao u saobraćaju, da primjenjujemo u našem političkom životu. Mi moramo da napravimo neki cilj i da idemo ka tom cilju.
Drugim riječima, afera “Koverta” i sve ono što se kasnije dešavalo nas je naučilo jednu jedinu ali veoma važnu stvar, a to je da postoji samo jedan jedini problem u ovako uređenoj i organizovanoj državi kao što je Crna Gora. To je gospodin Milo Đukanović, njegova neograničena moć, njegova vještina, njegov sistem, najopasniji, najjači ljudi su oko njega, a oni koji nisu oko njega moraju da ćute ili trpe sve ono što je trpio i gospodin Duško Knežević, prije nego što je morao da izbjegne iz Crne Gore.
Dakle, borba, zajednička borba svih činilaca političkih, bez obzira na njihove nacionalne, vjerske, političke i ideološke kodove, protiv tog jednog neograničenog, nekontrolisanog, totalno netransparentnog centra moći, to je zadatak svih građana Crne Gore, koji žele nekakvu drugačiju budućnost, bez obzira u kom pravcu išla ta budućnost. Znate ono, da li će brod ići prema Zapadu ili će ići prema Istoku, to je jedno pitanje, ali taj brod ne smije da bude bušan i ne smije da njime upravlja kapetan koji radi sve onako kako hoće i da zaustavlja brod, iseljava mornare i mijenja posadu po svom nahođenju, pa je čas na ruskoj strain pa čas protiv Rusa, a sve vrijeme on želi da bude taj koji diktira pravila.
Naši ljudi su slobodoljubivi i pravdoljubivi, jako teško podnose kad im neko ukida prava, kad im neko ukida slobodu, kada neko ismijava njihovu jednakost i makar ravnopravnost prema onima koji je mnogo više imaju od njih, zbog toga se ta emocija pojavila. Vrlo je važno da nađemo mjeru i da u toj mjeri naučimo da zaista stupamo istim korakom u razvlašćivanju jedne čudne političke, partijske hobotnice koja je protiv interesa građana Crne Gore. Oni koji su, prije svega, građani, i oni koji se nacionalno više osjećaju, i oni koji su ateisti i oni koji su vjernici, svi zajedno imaju problema sa jednim polubogom koji na zemlji čini jedini faktor odlučivanja, suštinski je faktor odlučivanja već decenijama ovdje.
Tako da sa te strane, to jedinstvo organizovano poslije afere “Koverta” i poslije svijesti o tom reketiranju i načinu funksionisanja tog sistema, ima svoju težinu. Nakon toga ide priča o litijama. Litije nisu bili usmjerene politički, one su bile usmjerene kao odbrana osnovnih prava koja su trebala da budu oduzeta, gdje bi crkve i hramovi postali dio mahinacija i slobodne upotrebe na načine na koje žele ljudi iz vlasti, tretirajući hramove isto kao tržne centre, isto kao i prostore za izgradnju hotela. To je sve bilo isto. Oni drže u svojim rukama kompletnu moć, oni koriste sve pazle, domine i vladaju na jedan način koji je potpuno neograničen. To je ono zbog čega je ustala Crna Gora. Onda meni ne smeta ako Crnu Goru vodi neko ko nije Srbin, ili neko ko nije nacionalno opredijeljen ovako ili onako, ili jeste ovo ili ono, meni je jako važno da li postoje ljudi koji imaju snagu da ne budu korumpirani, da ima ljudi koji imaju snagu da ne budu kupljeni i da imaju snagu da odbiju taj milion, dva, tri, četiri miliona evra, dolara ili bilo čega. I da odbiju tu opasnost koja im sigurno prijeti u tom njihovom smislu usmerenja i koje je iskreno usmerenje.
I sa te strane, ja jako poštujem svakog čoveka u politici Crne Gore koji ima hrabrosti da se suprotstavi, da pogleda u oči tog najmoćnijeg čovjeka svih vremena crnogorskih, to je definitivno Milo Đukanović, i da se odupre njemu kao čovjeku, njegovom maniru vladanja u kome ostvaruje sve što je njemu po volji”, rekao je Dragoslav Bokan na Atlas TV.
Прикажи ову објаву у апликацији Instagram
