Dva datuma, proslava 50 godina od početka gradnjecrkve Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju, i drugi pola vijeka rušenje + lovćenske kapele, obilježenii su svečanom akademijom koja je održana u Kulturnom centru „Nikola Đurković” u Kotoru, a organizovala je kotorska Srpska pravoslavna crkva.
Skup je blagoslovio Mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije Mićović a onda istakao da je rušenje lovćenske kapele i gaženje Njegoševog amaneta „čin nasilja i znak velike nesreće za Crnu Goru”.
“Sa druge strane, kada pogledamo kao hrišćani i vjerujući ljudi, možemo reći da se kapela žrtvovala, da se na nebo vaznijela, da ona živi novim životom i djeluje sa neba. Prvi znak njenog novog života bila je prčanjska kapela Svetog Petra koju je podigao blaženopočivši otac Momo Krivokapić, jedan od rijetkih sveštenika Mitropolije crnogorsko-primorske koji je u potpunosti podržavao blaženopočivšeg mitropolita Danila Dajkovića, u njegovoj neravnopravnoj borbi za očuvanje kapele i amaneta Njegoševog”, kazao je.
Mitropolit Joanikije istakao je da oni nisu bili sami, pridružio im se veliki broj profesora, intelektualaca, umjetnika, pjesnika, pa i danas ima onih koji su “u vrijeme komunističkog terora bili na strani istine, na strani crkve, Njegoša i njegove zavjetne kapele.”
Ta neravnopravna borba i danas je veoma važna, rekao je mitropolit Joanikije, a potom je kao “svjedok vremena rušenja kapele na Lovćenu” govorio Matija Bećković.
“Nisu samo u redovima turskog zuluma “crkve letjele sa brda na brdo”, već i u vrijeme naših domaćih zuluma i zulumćara. Prije pola vjeka, Njegošava kapela sa Lovćena “doletjela” je na brijeg tihoga kanala u Perčanj, kako je Prčanj u svojoj pjesmi nazivao vladika Rade. Kao što je ikona izraz težnje da vidimo Boga, tako je i kapela na Prčanju bila izraz težnje da vidimo oburdanu kapelu na Lovćenu. Kao što ikona nema replika, nego dvojnica i ostaje jedna jedina ma koliko se umnožavala, tako i lovćenske kapele ma koliko ih ima širom svijeta, ostaju da dozivaju onu jednu jedinu i neoborivu. Prčanjsku crkvu Svetog Petra, prvu izbjeglicu sa Lovćena, dočekao je tada jedva znani, mladi paroh kotorski Momčilo Krivokapić”, rekao je Bećković.
On je podsjetio da je kapelu na vrhu Lovćena podigao vladika Rade i ostavio amanet da u njoj bude sahranjen.
“Došlo je vrijeme da se u slobodnoj, građanskoj, evropskoj, sekularnoj Crnoj Gori crkvi dopusti da obnovi svoju crkvu,da se vladici vrati vladičanstvo, da se njegov grob uteši svijećom i kandilom, da se Lovćenu vrati srušena crkvica svetog Petra okrugla kao kamilavka… Besmisleno je da pjevamo „Lovćen nam je oltar sveti” a da oltara nema”, kazao je on.
Novinar i publicista Jovan Markuš podsjetio je gradnju crkve Svetog Petra na Prčanju koju je projektovao arhitekta Savo Ristov Krivokapić i koja je savremena replika nekadašnje kapele na Lovćenu.
U muzičkom dijelu programa učestvovali su hor Srpskog pevačkog društva “Jedinstvo” i violinistkinja Dušica Kordić. Maturant kotorske Gimnazije Luka Samardžić kazivao je pesmu Dušana Radovića “Veći grob za novu smrt”. Priređena je izložba akademskih slikara i vajara koji su se i kroz svoje umjetničke iskaze pobunili protiv rušenja kapele na Lovćenu.
Svečanoj akademiji su između ostalih prisustvovali predsjednica Skupštine opštine Kotor Maja Mršulja, potpredsjednik Opštine Siniša Kovačević, predsjednik Opštine Tivat Željko Komnenović, vladika mileševski Atanasije, episkop zahumsko-hercegovački Dimitrije, arhijerejski namjesnik kotorsko-tivatski, paroh kotorski, protojerej Nemanja Krivokapić. Moderator programa bio je Slaviša Čurović.
Danas u crkvi Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju služio je svetu arhijerejsku liturgiju mitropolit Joanikije sa više arhijereja i sveštenstvom.
