Piše Prof. dr Vojo Laković
Zlonamjernost je teška muka ali “ u laži su kratke noge”. Fabrikovana je i zlonamjerna teza da je u Pljevljima privatniku namijenjena državna zgrada, te da je u pitanju “nezakonit prenos vlasništva nad državnim objektom” između opštine Pljevlja i budućeg Univerziteta Pljevlja.
Nema govora o prenamjeni imovine „bez zakonskog osnova“ jer se svaki korak u ovom procesu odvija u skladu sa važećim zakonima Crne Gore, uključujući Zakon o državnoj imovini, Zakon o visokom obrazovanju i Zakon o javno-privatnom partnerstvu. Javnost je o svemu upoznata na više konferencija za medije sa kojih je poručeno da nema riječi o prenosu svojine već o ustupanju prostora na korišćenje, bez nadoknade, kroz model javno-privatne saradnje. Samo zlonamjernom može biti nepoznato da potpisani Memorandum o saradnji nema pravnu snagu ugovora, niti proizvodi bilo kakva imovinska prava.
On predstavlja izraz namjere saradnje, u skladu sa članovima 27, 28 i 29 Zakona o lokalnoj samoupravi kojima se opštinama omogućava da razvijaju partnerstva radi zadovoljenja javnih potreba i podsticanja razvoja. Opština Pljevlja zadržava suvlasnički udio od 10% u budućem univerzitetu Pljevlja, dok će dodatnih 10% biti u vlasništvu renomirane visokoobrazovne ustanove iz EU, čime se osigurava transparentnost, nadzor i akademski kredibilitet. Memorandum je izrađen postupanjem Ministarstva imajući u vidu jasnu zakonsku proceduru, odnosno šta je neophodno kako bi se izvršila akreditacija studijskog programa kao i dobilo Rješenje o licenciranju ustanove, pa stoga ne stoje navodi da postupak nije u skladu sa važećom zakonskom regulativom. Pojekat formiranja Univerziteta u Pljevljima ima za cilj dugoročni razvoj opštine kroz podizanje obrazovnih kapaciteta, zadržavanje mladih u gradu i stvaranje uslova za razvoj novih privrednih i društvenih inicijativa. Inicijativa je rezultat višemjesečnih analiza, konsultacija sa domaćim i međunarodnim obrazovnim institucijama, te usklađena sa potrebama tržišta rada i strateškim planovima razvoja opštine.
Predstavnici ključne partije koja je preko tri decenije vladala Crnom Gorom, ostvarujući privatne interese svoje vrhuške udarom na državnu imovinu i na štetu državnog budžeta – ni do današnjeg dana nisu prestali da obmanjuju javnost.
Teško je u jednoj rečenici nabrojati desetine bivših DPS-ovih predsjednika opština, visokih funkcionera u vladi, pravosuđu,policiji, privrednika, članova porodice „oca“ DPS-a, koji su osuđeni na kazne zatvora ili se terete za različita krivična djela – od pranja novca, nenamjenskog trošenja državnih sredstava, zloupotrebe službenog položaja, nanošenja štete državnom budžetu… Nažalost i danas su slijepi i gluvi na brojne događaje koji su realizovani u vrijeme njihove vladavine: “Limenka”, Telekom, Kamp Zlatica, Snimak, Koverta, HTP Boka, Pandora i Panama papiri, raspodjela sredstava iz Abu Dabi Fonda, šverc duvana, raspodjela stanova državnim namještenicima, sve na štetu državne imovine.
Za vrijeme čije vladavine je započeo rat klanova koji je odnio preko 60 života, ko je vladao državom kada su se desila, i do danas, nerazrješena ubistva i prebijanja novinara? Čime se mogu pohvaliti osim floskulom da je svako traženje istine i pravde bio napad na nezavisnost i evropski put Crne Gore?
Oni koji su govorili o multikuturalnosti, multikonfesionalizmu preko skaj aplikacije dogovarali su kreiranje nacionalnih tenzija u Pljevljima. Pokrovitelji urušavanja povjerenja u stručnost kroz fabrikovanja desetina hiljada kupljenih diploma u Crnoj Gori, dozvolili su da opština Pljevlja sa oko dva miliona eura snosi sve troškove osnivanja i rada odjeljenja Mašinskog fakulteta, iako su svi ostali državni fakulteti bili na račun državnog budžeta. Majstori obmana, drznuli su se da šire dezinformacije o osnivanju Univerziteta Pljevlja kroz privatno-javno partnerstvo.
Zašto onima koji su se prema Pljevljima maćehinski odnosili decenijama, koji su postavljali kamen temeljac za drugi blok Termoeleketrane Pljevlja, koji su zatvorili desetine državnih preuduzeća, dozvolili rad svoje kompanije koja radnicima nije isplaćivala zarade do 60 mjeseci, smeta otvaranje visokoškolskih ustanova u gradu u kome je otvorena najstarija prva srpska Gimnazija u državi 1901. godine?
Kome je problem što ovaj grad napokon pokušava da ispravi decenijsku institucionalnu zapostavljenost? Ili je nekome cilj da se svaka inicijativa koja dolazi sa sjevera u startu omalovaži i zaustavi? Da li su prekaljeni aferaši u nemogućnosti da vedre i oblače životima običnih ljudi prešli na igru samih sa sobom?
